LEX INSIGHT

  For generations, the right of minority communities to establish and administer their own educational institutions has been a cornerstone of India's constitutional framework. But a recent Supreme Court judgment has put this long-standing principle under the microscope, raising crucial questions for every teacher and administrator in a minority school. Delivered on September 1, 2025, the verdict in Anjuman Ishaat-e-Taleem Trust vs. The State of Maharashtra not only makes the Teacher Eligibility Test (TET) mandatory but also casts serious doubt on the blanket exemption previously enjoyed by minority schools from provisions of the Right to Education (RTE) Act. This decision marks a significant shift, challenging a precedent that many of these institutions relied upon, and its implications could fundamentally alter how your school operates and how your career progresses. This pivotal judgment, documented in Civil Appeal No. 1385/2025, specifically addresses several key issues tha...

  Introduction In the aftermath of domestic violence, a victim’s journey toward justice is often as daunting as the abuse itself. Imagine a woman, fleeing her abusive husband, who had her shared household in one town, under the territorial limits of a specific police station. She seeks refuge in another town, within the same district but under the jurisdiction of a different police station. The Code of Criminal Procedure, 1973 (CrPC), traditionally links a Magistrate's jurisdiction to these police station limits, creating a seemingly insurmountable barrier to a victim's access to justice if she moves, because she cannot approach the Magistrate overseeing the second police station. This is the core conundrum. While each police station's limits may define the jurisdiction of a specific Magistrate, the Protection of Women from Domestic Violence Act, 2005 (DV Act), was enacted to overcome such procedural hurdles. This article will explore the nuanced legal debate over the disti...

For years, the absence of a robust, enforceable legal framework in Kerala has allowed for a form of legislative fraud in the real estate sector. Unlike Maharashtra, which operates a two-part system with the Maharashtra Apartment Ownership Act (MAOA) defining rights and the Maharashtra Ownership Flats Act (MOFA) providing regulatory enforcement, Kerala has lacked a similar, effective law. This void created an environment ripe for exploitation, where common areas were deceitfully converted to private use, leaving apartment owners with no legal recourse. The Kerala Apartment Ownership Act, 1984 (KAOA), while offering valuable rights, has been rendered largely toothless. This is the core paradox: a statute that grants rights without providing a clear and accessible remedy, turning a protective law into a mere paper tiger. The situation remains unchanged even after the advent of the central RERA Act, as it does not supersede local laws. On the contrary, RERA expressly preserves the applic...

അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് ജീവിതത്തിൽ സാധാരണ ചെലവുകളിലേക്കുള്ള സംഭാവനകൾ നൽകാതിരിക്കുക എന്നത് വളരെ സാധാരണമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്. പൊതുവായ സ്വത്തുക്കൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന അസോസിയേഷനുകൾ നേരിടുന്ന ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയാണ് ഈ പ്രശ്നം കൈകാര്യം ചെയ്യുക എന്നത്. കുടിശ്ശികയും, അത് വീണ്ടെടുക്കാൻ എടുക്കുന്ന സമയവും ചെലവും ഈ അസോസിയേഷനുകളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ ദോഷകരമായി ബാധിക്കും. ഈ കിട്ടാക്കടങ്ങൾ അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് ഉടമസ്ഥതയെയും അതിൻ്റെ മൂല്യത്തെയും ബാധിക്കുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല. പൊതുവായ സ്വത്തുക്കളുടെ പരിപാലനം ഓരോ അപ്പാർട്ട്‌മെന്റിന്റെയും മൂല്യം നിർണ്ണയിക്കുന്നതുമായി നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ മൂല്യത്തിൽ വിൽപ്പന മൂല്യവും വാടക മൂല്യവും ഉൾപ്പെടുന്നു. നല്ല പരിപാലനം മൂല്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുമ്പോൾ, മോശം പരിപാലനം അത് കുറയ്ക്കുന്നു. ഒരു നിക്ഷേപം എന്ന നിലയിൽ അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് ഉടമസ്ഥതയെ നോക്കുമ്പോൾ, അത്തരമൊരു മൂല്യത്തകർച്ച ഒരു ഉടമസ്ഥൻ കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത കാര്യമാണ്. നടപ്പാക്കാത്ത നിയമം: കേരള അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് ഓണർഷിപ്പ് ആക്ടിന്റെ പ്രസക്തി അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് ഉടമസ്ഥതയുടെ നിയമപരമായ നില നിലനിർത്തുന്നതിനും പൊതുവായ സ്വത്തുക്കളുടെ ഫ...

  മലയാളമനോരമ ദിനപത്രത്തിൻ്റെ 2025 ജൂലൈ 27-ലെ ഞായറാഴ്ച പതിപ്പിൽ വന്ന ഒരു വാർത്തയാണ് എന്നെ ആദ്യം ആകർഷിച്ചത്. മയക്കുമരുന്നിനെതിരായ പോരാട്ടത്തിൽ കടവന്ത്ര പോലീസ് നടത്തിയ മികച്ച പ്രകടനത്തെ അഭിനന്ദിക്കാൻ അത് എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. കമ്മട്ടിപ്പാടത്തെ ഒരു വാടകവീട്ടിൽനിന്ന് നാല് കിലോഗ്രാം കഞ്ചാവുമായി രണ്ട് യുവാക്കളെ പിടികൂടിയെന്ന് ആ റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കഠിനാധ്വാനികളായ ആ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ വ്യക്തിപരമായി അഭിനന്ദിക്കണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. എങ്കിലും, ഒരു മണിക്കൂറിന് ശേഷം എൻ്റെ കാഴ്ചപ്പാട് പാടെ മാറി. ഞാൻ മുമ്പ് ഒരു ഗവേഷണ പഠനത്തിൽ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ഒരു സഹപ്രവർത്തക എന്നെ വിളിച്ചു. അറസ്റ്റിലായവരിൽ ഒരാളായ അഭിജിത്ത്, അവരുടെ കിടപ്പിലായ പിതാവിനെ പരിചരിച്ചിരുന്ന ആളായിരുന്നു എന്നും, കടുത്ത നടുവേദനയ്ക്ക് ചികിത്സ തേടിപ്പോയതിനു ശേഷം ജൂലൈ 25 മുതൽ അദ്ദേഹത്തെ കാണാനില്ലായിരുന്നു എന്നും അവർ പറഞ്ഞു. ഈ പുതിയ വിവരം ആ വാർത്തയിൽ ഒരു നിഴൽ വീഴ്ത്തി. അതൊരു സാധാരണ മയക്കുമരുന്ന് വേട്ട എന്നതിലുപരി സങ്കീർണ്ണമായ എന്തോ ആണെന്ന് തോന്നിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഭാര്യ കണ്ണൂരിൽനിന്ന് ജയിലിൽ കാണാൻ വരുന്നുണ്ടെന്നു...

When a litigant is aggrieved by a court's judgment, the natural course of action is to challenge it before a superior court. This process continues up the judicial hierarchy, culminating in a potential appeal to the Supreme Court if a Division Bench's decision, even after review, remains unsatisfactory. However, financial constraints or the possibility of alternative redressal mechanisms can sometimes preclude further litigation. In such instances, while the client may find peace, the lawyer, as a professional, might be left with a lingering academic interest in the matter. This article aims to address precisely such a scenario, offering a critical review of a recent judgment that, despite its finality in the immediate case, warrants further examination for the benefit of future legal discourse and those navigating similar challenges. The Immediate Cause: Rejection of Assistant Professor (Nursing) Application A litigant is aggrieved by a judgment of the Kerala Administrative Tr...